ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΓΟΝΑΤΟΣ

ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΓΟΝΑΤΟΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΓΟΝΑΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΟΥΤΣΑΝΗΣ

Στις ανεπτυγμένες χώρες τα νοσήματα των οστών και των αρθρώσεων αποτελούν το 50% των χρόνιων παθολογικών νοσημάτων σε άτομα άνω των 50 ετών. Η αρθρίτιδα γόνατος είναι μια από τις συχνότερες παθήσεις του μυοσκελετικού, με συχνότερη την εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα και κατόπιν τη φλεγμονώδη αρθρίτιδα. Χαρακτηριστικότερος τύπος της, όμως, είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Τα κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου είναι ο πόνος κατά τη βάδιση αλλά και ο νυχτερινός, ο περιορισμός της κίνησης του γόνατος, η αδυναμία στο ανέβασμα της σκάλας ή στο σήκωμα από την καθιστή θέση και τις περισσότερες φορές "στράβωμα" του γόνατος.
Η συντηρητική αγωγή περιλαμβάνει:
1) απώλεια βάρους.
2) χορήγηση χονδροπροστατευτικών ουσιών (που ακομα δεν εχειαποδειχθει με σιγουρια η αποτελεσματικοτητα τους) από το στόμα ή και ενέσιμα μέσα στο γόνατο.
3) αντιφλεγμονώδη,τα οποία δρουν μόνο ως προς τον πόνο, και
4) φυσικοθεραπεία.
Δυστυχώς,όμως, έως σήμερα δεν υπάρχουν φάρμακα που να θεραπεύουν ή να επηρεάζουν δραστικά την πορεία της οστεοαρθρίτιδας και απ΄ ότι φαίνεται είμαστε μακριά από τη δημιουργία φαρμάκων γι’ αυτόν τον σκοπό.

Στο τελικό στάδιο οστεοαρθρίτιδας του γόνατος, κατά την οποία η συντηρητική αγωγή δεν μπορεί να βοηθήσει, η πάθηση αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με ολική αρθροπλαστική. Η επέμβαση αυτή θεωρείται κλινικά ως μία από τις πιο αποτελεσματικές επεμβάσεις.
Η ολική αρθροπλαστική του γόνατος -όπως συμβαίνει  και στη περίπτωση του ισχίου- είναι μια από τιςπιο επιτυχής και αποτελεσματικές επεμβάσεις. Στις ΗΠΑ πραγματοποιούνται κάθε χρόνο περί τις 400.000 επεμβάσεις και μέχρι το 2030 αναμένεται να φθάσουν τα 3,5 εκατομμύρια. Μέχρι πρότινος ο αριθμός των αρθροπλαστικών του ισχίου ήταν μεγαλύτερος από αυτές του γόνατος, τάση που τα τελευταία χρόνια έχει αντιστραφεί.
Οι πρώτες επιτυχείς αρθροπλαστικές γόνατος έγιναν τη δεκαετία του 1970. Έκτοτε, με την δημιουργία υλικών ανθεκτικότερων στη φθορά του χρόνου και με την εξέλιξη των τεχνικών εφαρμογής τους έχει συντελεστεί μεγάλη πρόοδος. Πλέον στόχος του χειρουργού είναι η αποκατάσταση του προβλήματος, ελαχιστοποιώντας τη βλάβη που θα προκληθεί στους ιστούς. Για την επίτευξή του και έχοντας την εμπειρία των κλασικών χειρουργικών τεχνικών ο ορθοπεδικός χειρούργος, διδάκτωρ του πανεπιστήμιου Αθηνών, Αθανάσιος Π. Τσουτσάνης εξειδικεύθηκε στη Δανία και στην Ολλανδία στην τεχνική ελάχιστης επεμβατικότητας  ΜΙΚ.